„Jahwe zaś rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia
z przyjacielem” (Wj 33,11)
Patrzyłam, jak dorastasz. Widziałam, jak uczysz się chodzić, wypowiadasz pierwsze słowa. Przyglądałam się próbom zdobywania świata i wiedziałam, że czeka Cię wiele upadków
i wiele siniaków. Mimo mojej troski o Ciebie i współodczuwania z Tobą każdego bólu, wiedziałam, że to jedyna droga do nauczenia się przez Ciebie życia, do zdobycia obranego celu. Nie mogłam zabrać Ci bólu i poczucia porażki. Nie mogłam usuwać wszystkich kamieni, które leżały na Twojej drodze, bo to Twoja droga, Twoje mierzenie się
ze słabościami. Jednak moja matczyna miłość cierpiała za każdym razem szukając sposobu, żeby było Ci łatwiej.
Wiedziałam, jak łagodzić trudy, którą drogę omijać, czego unikać i jakie wartości uczynić niezbywalnymi. Chciałam Ci to wszystko przekazać. Chciałam uzbroić Cię w siłę pomagając zrozumieć rzeczy ważne. Uczyłam szacunku, miłości do świata. Pokazywałam, wyjaśniałam
i stawiałam na Twoich ścieżkach drogowskazy. Mówiłam, co wolno, czego nie.
Moje wskazówki nie miały być systemem nakazów i zakazów. Miały być wskazaniami,
jak żyć, żeby nie wyrządzić szkody nikomu – ani sobie, ani innym.
Chciałam, żeby doprowadziły Cię do szczęścia.
*
Bóg wie, jak trudne są nasze drogi. Zna każdy nasz krok i wie, że mimo dobrych chęci, mimo odwagi i siły, jaką w sobie czujemy, często nie dajemy rady. Potykamy się o własne błędy i upadamy, by później wciąż na nowo szukać właściwych dróg. Wie jak często leczymy zranienia i płaczemy z powodu pomyłek, i jak trudna jest ta nasza wędrówka.
Jego miłość na każdym rogu, na każdym zakręcie porozstawiała nam drogowskazy.
Mówią one którędy iść, jak postępować, jak kochać i co w życiu jest najważniejsze.
On – nasz Ojciec wie, że wsłuchanie się i zapatrzenie w Jego przykazania nie utrudni,
ale ułatwi wędrówkę przez życie. Nie są one stawianiem nam barier, systemem zakazów
i ograniczeń. Nie odbierają radości życia, ale uczą jak być szczęśliwym i szczęście dawać innym. Przykazania powstały z miłości do nas, a Bóg mówi do nas jak przyjaciel.
cdn.
I to jest piękne, że Bóg jest przy nas zawsze, kiedy upadamy, kiedy wstajemy i kiedy pokonujemy jakąś przeszkodę. Przykazania niewątpliwie pokazują nam jak mamy iść dobrze przez życie, jak mamy się zachowywać względem drugiego człowieka i Boga.
https://zycbogiem.blogspot.com/