Jakie to przykre…

Dzisiaj uczyłam Asię (10l.) stopniowania przymiotników.
Tak zwane zdalne nauczanie, przeze mnie zwane (chyba adekwatnie) domowym.
Zaczynamy:
– Asiu, słowo „mądra”. Jeśli uznamy, że ja jestem mądra, a ty wiesz więcej niż ja, to ty jesteś mądrzejsza. A jeśli, ktoś wie jeszcze więcej niż ty i ja to jest najmądrzejszy z nas. Rozumiesz?
– Tak.
Powtarzamy to na różnych osobach i przykładach.
– A teraz kolejny przymiotnik – dobra. I próbujemy tym samym sposobem.
Jeśli ja jestem dobra, to ty jesteś …
– Gorsza.

Byłoby to nawet śmieszne, gdybym nie wiedziała, że niejedno z tych moich dzieci właśnie tak myśli.